Flixbus is een van de meest succesvolle Duitse start-ups in de transportsector. Het bedrijf is gespecialiseerd in het personenvervoer per langeafstandsbus en is zonder enige twijfel uitgegroeid tot de Europese marktleider. En dat is niet het enige, sinds enige tijd werkt Flixbus ook aan de verovering van de Amerikaanse markt. Over het algemeen worden de bussen, of beter gezegd touringcars, door een conventionele dieselmotor aangedreven. De moderne Euro 6 dieselmotoren zijn weliswaar heel wat minder vervuilend dan de oude diesels van vroeger, ze zijn nog steeds niet bijzonder gunstig voor het milieu- en klimaat. Daarom experimenteert Flixbus al enige tijd met nieuwe vormen van aandrijving. Zo zijn er in Duitsland en Frankrijk bijvoorbeeld al verschillende bussen met elektrische aandrijving in gebruik. Deze hebben echter twee grote, bekende nadelen: het bereik is beperkt en het laden duurt vrij lang. Dat is niet handig voor busdiensten over lange afstanden met korte overstap- en rusttijden. Daarom heeft het bedrijf besloten om ook te kijken naar een bus met een brandstofcel, die gevoed wordt door waterstof.
Rijbereik van 500 kilometer, tanken in twintig minuten
Hiervoor heeft Flixbus de hulp van het in deze sector hoog aangeschreven bedrijf Freudenberg Sealing Technologies ingeroepen. Samen gaan de partners de beschikbare oplossingen verkennen en kijken hoe het plan in de praktijk kan worden omgezet. Flixbus slaat met dit project een nieuwe weg in: tot nu toe is er nog nergens ter wereld een langeafstandsbus met waterstofaandrijving op de weg geweest. De bus moet echter aan een aantal eisen voldoen. Op het gebied van snelheid en acceleratie zou zo’n bus bijvoorbeeld niet slechter moeten presteren dan de modellen die tot nu toe worden gebruikt. Daarnaast is een rijbereik van 500 kilometer echt de minimumeis voor Flixbus. In principe zou dit echter geen probleem moeten zijn met een brandstofcelaandrijving. Bovendien gaat het tanken van waterstof relatief snel, het duurt maar ongeveer twintig minuten, ongeveer vergelijkbaar met een bus met een dieselmotor. Daarom zijn waterstofbussen in principe zeer geschikt voor toepassing in de busdiensten zoals Flixbus die uitvoert.
Netwerk van tankstations moet nog worden uitgebreid
Er zijn echter nog drie problemen bij het gebruik van een waterstofbus. Ten eerste moet er nog een fabrikant worden gevonden die het aandurft om een geschikte bus te bouwen. Hoewel de elektrische bussen van Flixbus in China worden geproduceerd, richten de twee samenwerkingspartners zich in dit geval vooral op de Europese industrie. Ten tweede is de benodigde infrastructuur nog slechts beperkt ontwikkeld. Concreet betekent dit dat er in Duitsland minder dan 100 waterstoftankstations zijn. Het opzetten van eigen stations is overwogen maar zou op zijn beurt weer aanzienlijke kosten met zich meebrengen. Men schat dat een waterstoftankstation ongeveer een miljoen euro kost. Als laatste punt is er het milieuplaatje. Want de milieubalans van bussen met brandstofcellen is niet onomstreden. De productie van waterstof vereist namelijk veel elektriciteit. Alleen als die elektriciteit helemaal afkomstig is van hernieuwbare energiebronnen is de reis echt CO2-neutraal.
